Συνήθως, το διάστρεμμα ποδοκνημικής συμβαίνει κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων οι οποίες απαιτούν απότομες αλλαγές κατεύθυνσης του σώματος και, ιδιαίτερα, σε επιφάνειες που δεν είναι ομοιογενείς. Συχνότερα, διάστρεμμα αστραγάλου παθαίνουν οι αθλητές ποδοσφαίρου, μπάσκετ και βόλεϊ.

Πιο συγκεκριμένα, το διάστρεμμα ποδοκνημικής συμβαίνει όταν το πόδι βρεθεί σε συνδυασμό δύο κινήσεων στις ακραίες θέσεις τους, όπως είναι η ανάσπαση έσω χείλους και η πελματιαία κάμψη. Στις δύο αυτές φάσεις, εφαρμόζεται μεγάλη φόρτιση στο πέλμα. Για παράδειγμα, υπάρχει μεγάλο βάρος και συγχρόνως προσγείωση από άλμα και άλλες παρόμοιες κινήσεις. Ως αποτέλεσμα, δημιουργείται τραυματισμός.

Συχνά, οι ασθενείς που έχουν πάθει διάστρεμμα ποδοκνημικής ακούν ένα χαρακτηριστικό “κλικ” τη στιγμή που συμβαίνει ο τραυματισμός. Στη συνέχεια, τα συμπτώματα είναι πόνος και οίδημα στην εξωτερική επιφάνεια της ποδοκνημικής. Επιπλέον, ο ασθενής δυσκολεύεται να φορτίσει πλήρως το σκέλος του εξαιτίας του πόνου.

Η υποκειμενική αξιολόγηση, δηλαδή η λήψη ιστορικού, σε συνδυασμό με την αντικειμενική αξιολόγηση, δηλαδή την κλινική εξέταση, είναι επαρκείς μέθοδοι διάγνωσης του διαστρέμματος ποδοκνημικής. Φυσικά, σε ορισμένες περιπτώσεις χρειάζονται και επιπλέον εξετάσεις, όπως είναι οι ακτινογραφίες, η μαγνητική τομογραφία ή και η αξονική τομογραφία.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η ιδανικότερη θεραπεία για το διάστρεμμα ποδοκνημικής είναι η φυσικοθεραπεία. Η επιτυχία της θεραπείας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το κατά πόσο συνεργάζεται ο ασθενής με τον φυσικοθεραπευτή. Επίσης, είναι πολύ βασικό να αποφεύγονται οι δραστηριότητες που αυξάνουν τα συμπτώματα, καθώς έτσι είναι ευκολότερο για το σώμα να επουλώσει τους τραυματισμένους ιστούς.

Σταδιακά, όσο μειώνονται τα συμπτώματα, ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει στις καθημερινές του δραστηριότητες, ακολουθώντας πάντα τις οδηγίες του φυσικοθεραπευτή του. Όσο πιο άμεσα αρχίσει την φυσικοθεραπεία ο ασθενής, τόσο πιο μόνιμο και γρήγορο θα είναι και το αποτέλεσμα. Επιπρόσθετα, ο ασθενής μπορεί να αντιληφθεί το κατά πόσο κάποια δραστηριότητα προκαλεί περεταίρω βλάβη στους συνδέσμους.

Γενικά, μια δραστηριότητα ενδέχεται να αυξήσει τα συμπτώματα όταν:

1. Αυξάνεται ο πόνος κατά τη διάρκεια της δραστηριότητας.
2. Αυξάνεται ο πονος μολις η δραστηριότητα ολοκληρωθεί.
3. Αυξάνεται ο πόνος το πρωί μετά την δραστηριότητα.

Η θεραπεία του διαστρέμματος αστραγάλου για τις πρώτες 48-72 ώρες έχει στόχο να μειώσει την αιμορραγία, την φλεγμονή και το πρήξιμο. Για αυτό και χρησιμοποιείται περίδεση, ανάπαυση, ανάρροπη θέση και κρυοθεραπεία. Επιπλέον, είναι πολύ σημαντικό ο ασθενής να εκτελεί ασκήσεις βελτίωσης της ελαστικότητας καθώς και ασκήσεις ισορροπίας στα αρχικά στάδια του προγράμματος αποκατάστασης. Αυτό λειτουργεί ως πρόληψη και στοχεύει στην γρηγορότερη ανάρρωση και την επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες. Πάντα, όλες οι ασκήσεις εκτελούνται στο όριο του πόνου και χωρίς να αυξάνουν τα συμπτώματα.

Σε περίπτωση που ο τραυματισμός είναι μικρός, δηλαδή βαθμού 1 και 2, ο ασθενής συνήθως επιστρέφει στις καθημερινές του δραστηριότητές του μέσα σε 2 με 6 εβδομάδες. Φυσικά, αυτό ισχύει όταν εφαρμόζεται η κατάλληλη θεραπεία και αποκατάσταση. Οι ασθενείς που αντιμετωπίζουν πιο σοβαρούς τραυματισμούς, δηλαδή σε βαθμό 3, χρειάζονται περισσότερο χρόνο αποκατάστασης.